در جستجوی بهار موعود

پاییز موسم هجرت پرستو هاست .آنها از سرمای زمستانی کککه در پیش از بوی غربتی که در میان برگهای زرد و سرخ پیچیده ،می گریزند پرستو ها پیو ندی عاشقانه با بهار دارند و مشتاقانه او را صدا میزنند .بیقراری برای رسیدن به بهار در چشمهایشان موج می زند .با دلهایی آسمانی هجرت می کنند ،ودر جستجوی سرزمینی که  برگ درختانش همیشه سر سبز وباطراوت باشد ویاد وصال بهار سختیهای سفر را بر آنان آسان می کند .

و آن هنگام که بوی خوش بهار می وزد ،این نغمه ی پرستو های مهاجر است  که آمدن او را نوید میدهند به استقبالش می شتابند و با دیدارش آرامشی سبز وجودشان را فرا می گیرد .

به جادهی انتظار پا بگذاریم ،آنقدر مشتاقانه محبوب را صدا بزنیم تا نشانی از او بیابیم .اوج غربت و تنهائیمان را حس کنیم وبه خیل آنان بپیوندیم که قلبهاشان به شوق روی او می تپد و چشمهاشان همیشه سر شار از انتظار است .

مگر نه این است که خورشید هر روز برای دیدن او طلوع می کند و در آرزوی روزی است که او باز گردد وبهار حضورض به خزان دل تنگی ها پایان بخشد .غنچه های عشق وایمان شکوفا شوند وچسمه های عدالت جاری گرددند .پس همتی ای همراهان تا جستجوی بهار را از پرستوهای مهاجر بیاموزی

مناجات نامه

خداوندا:

ما مدعیان دروغزن انتظاریم .حرف از چشم انتظاری محبوب می زنیم اما به اندازه ساده ترین دوستانمان هم گوش به زنگ آمدنش نیستیم .الفبای انتظار را به ما بیاموز ولذت انتظار را به ما بچشان.

 خدایا:

به چه کار میآید این چشم اگر به روی آن عزیز از نظر گشوده نشود و به چه کار میآید این دل اگر قربانی ظهور نگردد ؟

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی        که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی